اميدوارم مصطفاي عزيز اجازه بدهد!
چند تا از شعرهاشو مي فرستم:

الف.من اشتباه بی‌نقص پدرم بودمو اختراعی که روی هم رفته

ـ يا نرفته ـ

قنداق شد.کودکيم به وفق مراد

نه!

مراد وقف کودکيم بود

ب.صفر... بيست و يک!حرف‌های دم گوشی‌ام قطع شد.

گفتند کج‌راهه می‌روی

راست کردم!

و عشق داغی شدبر پيشانی نوجوانی.

ج.دور از تو در يرقان اتاق افتاده‌ام

دستانم از ترس ايستادن می‌لرزند

صرع

خار سلامتم را خليده‌تر

می‌کند!

و عشق...دغدغه‌ای‌ست که بيراهه می‌رودد.

سالی که نکوست

از بهارش...
مصطفا صبوري